آدمــها کنــارت هستند . . . تا کـــی؟ تا وقتـــی که به تو احتــیاج دارند !

از پیشــت میروند یک روز . . . کدام روز ؟ وقتی کســی جایت آمد !
دوستــت دارند . . . تا چه موقع ؟ تا موقعی که کسی دیگر را برای دوســت داشـتن پیــدا کنـند !
میگویــند عاشــقت هســتند برای همیشه ! نه . . . ! فقط تا وقتی که نوبت بــــــازی با تو تمام شود. . . و این است بازی باهــم بودن . . .

آدما رسمشونه پابند دلدار نمی شن
خوب گرفتار می کنن,اما گرفتار نمی شن

يادتون سر كلاس تخته پاك كن رو خيس ميكرديم ميكشيديم رو تخته

فكر ميكرديم خيلى تميز شد....!

بعد كه تخته خشك ميشد ميديدم چه گندى زديم...

<<<الان همين حس رو نسبت به زندگى دارم>>>

فاحشه را خدا فاحشه نکرد؛

آنان که در شهر نان قسمت میکنند،

او را لنگ نانی گذاشتند تا هر زمان که لنگ هم آغوشی ماندند، او را به نانی برسانند.....

(دکتر علی شریعتی)