پیرمردی نارنجی پوش در حالی که کودک را در آغوش داشت

با سرعت وارد بیمارستان شد و به پرستار گفت:خواهش می کنم به داد این بچه برسید.

بچه ماشین بهش زد و فرار کرد.

پرستار : این بچه نیاز به عمل داره باید پولشو پرداخت کنید.

پیرمرد: اما من پولی ندارم پدر و مادر این بچه رو هم نمی شناسم.

خواهش می کنم عملش کنید من پول و تا شب براتون میارم

پرستار : با دکتری که قراره بچه رو عمل کنه صحبت کنید.

اما دکتر بدون اینکه به کودک نگاهی بیندازد گفت:

این قانون بیمارستانه. باید پول قبل از عمل پرداخت بشه.

صبح روز بعد…

همان دکتر سر مزار دختر کوچکش ماتش برده بود و به دیروزش می اندیشید

میخوام از اونی بگم که٬دلو کرده درب و داغون

دلی که بدجور شکسته٬حالا هم شده پر از خون

میخوام از اونی بگم که٬عاشق چشاش شدم من

دل من تنگه ولی اون٬دلتنگم نمیشه اصلا  

با “یکی بود یکی نبود” شروع می شود این قصه …

با “یکی ماند ، یکی نماند” تمام !

یکی من بودم یا تو ، مهم نیست …

مهم قصه ایست که تمام می شود !

    ما همه به امید آرامش فردا ...